Hoezo is gedrag en cultuur een soft control?

In de meeste organisaties wordt gestuurd op hard controls. Dat zijn veelal (financiële) cijfers, die meetbaar zijn. Cultuur en gedrag, die veel bepalender zijn voor het succes van een organisatie, worden gezien als soft controls. Maar is dat wel juist? Zijn dat wel soft controls? Bestuurders zien cultuur en gedrag als zacht omdat de connotatie wazig, niet tastbaar en lastig te grijpen is. Maar het tegendeel is waar. Gedrag is juist erg hard, want het is voor iedereen zichtbaar en te duiden.

 

En is het niet zo dat we de afgelopen tijd juist hebben kunnen zien dat de zogenaamde hard controls boterzacht zijn? Kijk naar het libor-schandaal waaruit blijkt dat cijfers manipuleerbaar zijn! Cijfers geven ons schijnzekerheid en toch accepteren we dat. De meeste bestuurders echter voelen zich veiliger bij de cijfers. Dat staat buiten onszelf en we voeren graag de discussie over de interpretatie van het getal. Maar waarom voeren we geen discussie over de gevolgen van ons gedrag en de interpretatie daarvan?

 

Willen organisaties zaken als integriteit, governance en transparantie echt handen en voeten geven, kunnen ze niet langer de control voeren op enkel en alleen de cijfers. Dan moet cultuur en gedrag meegewogen worden als een hard control! Het is struisvogelpolitiek om te blijven roepen dat het soft controls zijn die niet meetbaar zijn. Daarom is het de hoogste tijd om criteria te ontwikkelen waarmee bestuurders elkaar tegenspel kunnen bieden en er getoetst kan worden op gedrag.

 

De ‘veilige’ manier loslaten, hoe houd je dat onder controle?

 

Karin Doms, in co-creatie met Isabelle van Goch